Ο δρόμος προς την κόλαση
Τα τελευταία είκοσι λεπτά βρισκόμουν στην κουζίνα και μαζί με τον σεφ δοκιμάζαμε το νέο μενού.
Η Κλοντίν μας βρήκε αγχωμένη.
Την κοιτούσαμε μασώντας χοιρινά μάγουλα , να κουμπώνει το ταγέρ της.
«Σεφ, αν κι αργά, μπορούμε να σερβίρουμε σε έξι καλεσμένους που μόλις ήρθαν; Είναι ένας ιερωμένος με την οικογένεια του» ρώτησε με αγωνία αφού ήδη τους είχε υποδεχτεί κι οδηγήσει στο τραπέζι.
«Ναι φυσικά, γι αυτό είμαστε εδώ» παραδέχτηκε με ύφος ευθύνης ο Σαλονικιός Σεφ.
«Ωραία… Ανδρέα τους έχω ήδη δώσει την λίστα να διαλέξουν νερό»… κοιτώντας με στα μάτια.
«Ναι δεν έχουμε αγιασμό….» δείχνοντας πόσο χάρηκα από την εξέλιξη της βραδιάς.
«Άσε την πλάκα κι έλα μέσα…» κι έφτιαχνε τον γιακά της.
Στην σάλα του εστιατορίου είδα την Δέσποινα να προτείνει για κυρίως πιάτο ψάρι και ενθουσιάστηκα γιατί είχα επιλέξει λευκό κρασί για το δείπνο τους.
Η Κλοντίν πήρε τους καταλόγους από τα χέρια τους κι ήταν η σειρά μου.
«Καλησπέρα Πάτερ. Καλησπέρα και σε εσάς.» Και με μια γρήγορη ματιά κοίταξα όλη την οικογένεια.
Η παπαδιά αναπάντεχα όμορφη.
Η μεγαλύτερη κόρη κοντά στα είκοσι.
Κι ο μεγάλος γιός λίγο μετά την εφηβεία.
Τα αδέρφια τους δεν είχαν περάσει τα δέκα.
Ο πάτερ κούνησε το κεφάλι και υπέθεσα πως αυτή ήταν η ανταπόδοση του καλωσορίσματος μου.
«Είμαι ο Ανδρέας και θα είμαι ο οινοχόος σας γι απόψε. Όπως έχω πληροφορηθεί με το δείπνο σας θα σερβίρουμε αρτεσιανό νερό και το κυρίως πιάτο σας είναι το φαγκρί».
«Πολύ σωστά… δεν θα ήθελα να πάρω την λίστα των κρασιών στα χέρια μου. Θα ήθελα όμως ένα λευκό κρασί».
Άνοιξα την λίστα στην σελίδα που βρισκόταν γραμμένο το κρασί που είχα επιλέξει νωρίτερα για το δείπνο τους.
«Παρακαλώ… Viognier του Ευτυχίδη από τη Γουμένισσα… 2007» ακουμπώντας με τον δείκτη μου τις λέξεις και την τιμή.
«Ευχαριστώ πολύ , θα θέλαμε μια φιάλη από αυτό» κι έκανε το σινιάλο στην οικογένεια να σταυρώσουν όλοι μαζί τα χέρια και να προσευχηθούν.
Επέστρεψα με την φιάλη κρασί στο χέρι κι αφού ο Πάτερ έλεγξε την ετικέτα, με μια κοφτή κίνηση του κεφαλιού του , μου έδωσε να καταλάβω πως είχα κάνει σωστή επιλογή.
Έβγαλα το ανοιχτήρι από την θήκη του κι άκουσα από πίσω μου την Κλοντίν.
«Όλα καλά…»;
«Μην ανησυχείς»
Η διαδικασία του ανοίγματος είχε τελειώσει. Πήρα το σκεύος που είχα τοποθετήσει τον φελλό και στο άλλο χέρι κρατούσα σταθερά την φιάλη.
Άφησα στα δεξιά του Πάτερ το σκεύος με τον φελλό και σέρβιρα μια γουλιά στο ποτήρι του να δοκιμάσει.
«Αυτό το κρασί είναι υπέροχο», παραδέχτηκε .
Σέρβιρα στο ποτήρι της παπαδιάς και της εικοσάχρονης κόρης.
Αμέσως μετά στον γιό κι επέστρεψα στον Κύριο του δείπνου.
Γέμισα το ποτήρι του …
«Μπορώ να αποσύρω τον φελλό»;
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
Έκανα δύο βήματα να απομακρυνθώ από το τραπέζι και φώναξα μέσα μου… Είναι η ώρα.
Στροφή 180 μοιρών. Το πρόσωπο του στην νοητή ευθεία με το δικό μου.
«Συγχωρέστε με . Παρέλειψα να σας πω , πως viognier είναι η ποικιλία του σταφυλιού. Και πως στα αρχαία ρωμαϊκά σημαίνει ο δρόμος προς την κόλαση».
Η Κλοντίν μας βρήκε αγχωμένη.
Την κοιτούσαμε μασώντας χοιρινά μάγουλα , να κουμπώνει το ταγέρ της.
«Σεφ, αν κι αργά, μπορούμε να σερβίρουμε σε έξι καλεσμένους που μόλις ήρθαν; Είναι ένας ιερωμένος με την οικογένεια του» ρώτησε με αγωνία αφού ήδη τους είχε υποδεχτεί κι οδηγήσει στο τραπέζι.
«Ναι φυσικά, γι αυτό είμαστε εδώ» παραδέχτηκε με ύφος ευθύνης ο Σαλονικιός Σεφ.
«Ωραία… Ανδρέα τους έχω ήδη δώσει την λίστα να διαλέξουν νερό»… κοιτώντας με στα μάτια.
«Ναι δεν έχουμε αγιασμό….» δείχνοντας πόσο χάρηκα από την εξέλιξη της βραδιάς.
«Άσε την πλάκα κι έλα μέσα…» κι έφτιαχνε τον γιακά της.
Στην σάλα του εστιατορίου είδα την Δέσποινα να προτείνει για κυρίως πιάτο ψάρι και ενθουσιάστηκα γιατί είχα επιλέξει λευκό κρασί για το δείπνο τους.
Η Κλοντίν πήρε τους καταλόγους από τα χέρια τους κι ήταν η σειρά μου.
«Καλησπέρα Πάτερ. Καλησπέρα και σε εσάς.» Και με μια γρήγορη ματιά κοίταξα όλη την οικογένεια.
Η παπαδιά αναπάντεχα όμορφη.
Η μεγαλύτερη κόρη κοντά στα είκοσι.
Κι ο μεγάλος γιός λίγο μετά την εφηβεία.
Τα αδέρφια τους δεν είχαν περάσει τα δέκα.
Ο πάτερ κούνησε το κεφάλι και υπέθεσα πως αυτή ήταν η ανταπόδοση του καλωσορίσματος μου.
«Είμαι ο Ανδρέας και θα είμαι ο οινοχόος σας γι απόψε. Όπως έχω πληροφορηθεί με το δείπνο σας θα σερβίρουμε αρτεσιανό νερό και το κυρίως πιάτο σας είναι το φαγκρί».
«Πολύ σωστά… δεν θα ήθελα να πάρω την λίστα των κρασιών στα χέρια μου. Θα ήθελα όμως ένα λευκό κρασί».
Άνοιξα την λίστα στην σελίδα που βρισκόταν γραμμένο το κρασί που είχα επιλέξει νωρίτερα για το δείπνο τους.
«Παρακαλώ… Viognier του Ευτυχίδη από τη Γουμένισσα… 2007» ακουμπώντας με τον δείκτη μου τις λέξεις και την τιμή.
«Ευχαριστώ πολύ , θα θέλαμε μια φιάλη από αυτό» κι έκανε το σινιάλο στην οικογένεια να σταυρώσουν όλοι μαζί τα χέρια και να προσευχηθούν.
Επέστρεψα με την φιάλη κρασί στο χέρι κι αφού ο Πάτερ έλεγξε την ετικέτα, με μια κοφτή κίνηση του κεφαλιού του , μου έδωσε να καταλάβω πως είχα κάνει σωστή επιλογή.
Έβγαλα το ανοιχτήρι από την θήκη του κι άκουσα από πίσω μου την Κλοντίν.
«Όλα καλά…»;
«Μην ανησυχείς»
Η διαδικασία του ανοίγματος είχε τελειώσει. Πήρα το σκεύος που είχα τοποθετήσει τον φελλό και στο άλλο χέρι κρατούσα σταθερά την φιάλη.
Άφησα στα δεξιά του Πάτερ το σκεύος με τον φελλό και σέρβιρα μια γουλιά στο ποτήρι του να δοκιμάσει.
«Αυτό το κρασί είναι υπέροχο», παραδέχτηκε .
Σέρβιρα στο ποτήρι της παπαδιάς και της εικοσάχρονης κόρης.
Αμέσως μετά στον γιό κι επέστρεψα στον Κύριο του δείπνου.
Γέμισα το ποτήρι του …
«Μπορώ να αποσύρω τον φελλό»;
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
Έκανα δύο βήματα να απομακρυνθώ από το τραπέζι και φώναξα μέσα μου… Είναι η ώρα.
Στροφή 180 μοιρών. Το πρόσωπο του στην νοητή ευθεία με το δικό μου.
«Συγχωρέστε με . Παρέλειψα να σας πω , πως viognier είναι η ποικιλία του σταφυλιού. Και πως στα αρχαία ρωμαϊκά σημαίνει ο δρόμος προς την κόλαση».
COMMENTS
ADD COMMENT
