Dworzec w Perpignan (z cyklu obrazy S. Dali.)

paranoiczne jasnowidzenie mistrza
w atawistycznym letargu
zmysłowej ekstazy
na dworcu w Perpignan
który stał się pępkiem świata
węzłem kolejowym w objęciach Chrystusa
w złocistym olśnieniu krzyża maltańskiego

spadający z nieba Dali
szybuje niby ptak
nad swą muzą Galą
w epicentrum kosmologicznego olśnienia
zatapiając się we wspomnieniach
erotycznych wizji taczek
w winie skonsumowanej erekcji
chłopki z obrazu Milleta
obnaża kompleks Edypa

żółte światło bucha z obrazu
jak rozpalone słońce
jak zółtko jaja
w marzeniu powrotu
do upragnionego łona matki
by zastygnąć w bezpiecznym kokonie
własnego kosmosu