Ίσως

Θαυμάζω τις γυναίκες που έχουν ευθύτητα. Που λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Που θα βρίσουν όταν χρειαστεί. Που θα κλάσουν πλένοντας τα πιάτα ή θα ρευτούν όταν νιώσουν τον αέρα απ΄το στομάχι να ανεβαίνει. Που δεν εκμεταλλεύονται το σεξ απίλ και δεν προσποιούνται τα ανυπεράσπιστα πλάσματα , για να καταφέρουν αυτό που θέλουν.

Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα ,πάντα , μωρό μου.


Η πόλη μου είναι γεμάτη από γυναίκες που μιλούν πολύ. Που γράφουν κι αντιγράφουν πολύ. Που σχολιάζουν πολύ. Που χαζεύουν πολύ.


«ντάξει… όλοι έχουμε μια γνώμη όπως όλοι έχουμε μια κωλοτρυπίδα μωρό μου»


Η πλειοψηφία των γυναικών αυτών έχει ταυτιστεί με κάποιες ατάκες-ιδέες. Κι αν τους ζητούσες θα έβαζαν το χέρι στη φωτιά για την πίστη τους σε αυτές.
Στην κορυφή του τοπ-τεν τους ,θα βρεις το all time classic «δεν υπάρχουν άνδρες πια».

Πουλάει μωρό μου, σωστά;

Τον αναγκάζεις να μπει στη πρίζα και να χοροπηδά μπροστά σου σαν μαιμού, να τα βάλει με όλα τα αρσενικά της αγέλης για χάρη σου. Για να καταρρίψει τον μύθο σου.
Μήπως να κοιταχτείς λίγο στον καθρέφτη; Μήπως περνούν τα χρόνια και δεν καταλαβαίνεις ούτε το πως περνά ένα λεπτό;


Κι εξήγησέ μου σε παρακαλώ τι σημαίνει «ίσως»; Πριν μου πεις «ίσως»