Różo

Różo cudna roztaczająca niebiańską woń.
Urzekłaś mnie swym urokiem.
Nie poproszę byś Moją była,
bom niepewna co Twe serce skrywa.

Kwiecie szlachetny wywołujący radość,
zniewalający i narkotyzujący zmysły.
Wywołujesz uśmiech mój nieświadomie, (a może świadomie?)
a obdarzając własnym leczysz me rany.

Odgradzasz się od świata swymi kolcami,
choć przyciągasz swym pięknem i bogatym wnętrzem.
Rozwijasz swe płatki powoli i nieśmiało,
lecz w każdej chwili gotowaś zwiędnąć, by uciec.

Pielęgnować Cię i wspierać będzie spełnieniem wszelkim.
Dzielić z Tobą noce i dnie – zaszczytem wielkim.
Ofiarowałabym Ci ja …
Uchyliłabym …

Ach sama doskonale wiesz,
jeśli odgadujesz me serce,
to czujesz czym emanuję,
tylko przy Tobie …


06.05.2011r.