DO KOGOŚ KOGO NIE ZAM

nie umiałeś posłuchać pieśni wody
uśmiechu wiatru i wysokich traw
muzyki cykad zwykłego wieczoru
przeskakiwałeś dnie na oślep
bo nigdy nie było czasu

teraz cierpisz na nieskończoność
tęsknisz jak pustka zimna
szukasz śladu motyla i brzęku chrabąszcza
po drugiej stronie ciszy
tu pośpiech nie ma znaczenia

teraz jesteś gałązką jodły
krzywym zwierciadłem
w którym pada śnieg
twój brzask jest gęstszy niż krew
w zaspanym oknie horyzontu