Mój rzymski poranek

Późna wiosna piąta rano
gorąco nie mogłam spać
z tarasu podekscytowana
patrzyłam na Rzym

mało koloru dachy wieże
światło inne niż znałam
w cichym szumie budziło się
wieczne miasto

pobiegłam do ogrodu
owinięta togą prześcieradła
snułam się wśród cyprysów
jak dziwny duch

w zieleni poprzetykanej bielą
kamiennych rzeźb
ucałowałam różę odtrącona
pszczoła odleciała