Wewnętrzna batalia z sobą o siebie

Bywają chwile, kiedy w duszy gości
różaniec życia ludzkich wątpliwości.
Niezrozumiałe wewnętrzne rozdarcie
drąży niepewność wściekle i uparcie.

Zbyt wiele pytań, błędnych odpowiedzi,
w krypcie sumienia na ramieniu siedzi.
Świadomość sprzęga, gdy serce wciąż waży:
wybrać pustelnię, czy ogród pejzaży?

Zanim nadejdzie ostatnia godzina,
odnajdę Mojrę, która czas napina.
Wówczas rozegram batalię o siebie,
by wreszcie poczuć, jak pachnie bez w niebie.

I znowu ujrzę jasny płomień prawdy,
w snach objawiony, który tlił się zawżdy.
Pojmę, dlaczego ból jest moim bratem,
a siostrą wiara skrywana na potem.

Kasia Dominik