Katedra II

Zbudowałeś mnie
ze swoich marzeń,
wertykalną,
silną.

W proporcjach mojego ciała
znalazłeś ukojenie.

W witrażach oczu
zobaczyłeś spokój
godny
gotyckich wnętrz
i ciszę
której pragnąłeś.

Stałam się twoją opoką.

Teraz stoję dumnie
na Placu Zapomnienia.