Mury Babilonu

Kiedy upadły mury Babilonu
piłem trzecią kawę w Hotelu Samotności.
Senny aromat spokoju koił moją duszę.

Dźwięk pianina za ścianą
z rozstrojonym w trzeciej oktawie c przyprawiał mnie o ból głowy.
Paczka papierosów, której nie wypaliłem od trzech miesięcy,
pełna butelka irlandzkiej whisky
były moją pokusą.

Pisałem kolejny o tobie wiersz,
próbując zrozumieć, dlaczego strach ma niebieskoszare oczy
i stąpa cicho po drewnianych schodach.

Za oknem padał siódmy tej jesieni deszcz.
Stojąc w kałuży wspomnień
zrozumiałem

jak bardzo tęsknię
za smakiem twoich słów.