Zepchnięta w kąt zapomnienia

Niezdarnie
próbuję skleić
swe skrzydła
podarte
na strzępy

wystarczy
twoje spojrzenie
by złożyć je w całość
twój oddech
by się trzymały mych ramion
dotyk
by znów były zdolne
unieść mnie
ponad marzenia

wystarczysz Ty

a jednak wciąż się szamotam
trzepocząc kikutami z piór