HONOR ONA I OJCZYZNA | version: 14.11.2014 10:02

5.0/5 | 3


TO HONOR I OJCZYZNA


Rzeczypospolitej dumnie powiewa
Łopocąc w chwale podniebnie patrzy
Boże coś Polskę… Jeszcze nie zginęła…
Młodzież od Piasta do dziś jej śpiewa
To świętość nasza… jak kromka chleba

Jak jej nie kochać, jak bez niej żyć
Na barykadach… na szańcach trwała
Dziad mi powiadał… ojciec darował
Matka uszyła Polską natchniona
Na sercu niosła… dla mnie wieszała

Czystość i cnota biało czerwonej
Symbol wolności… niepodległości
Bliskiej jak matki… jak wiernej żony
Sztandar narodu… macierzy naszej
Nigdy nie zginie… nikt nie pokona

Ni krzyż posępny, sierp młot czerwony
Dwugłowy orzeł… zdradziecka wrona
Nie zdeptał butem chluby polskości
Nie uszanował Polaków dumny
Skreślon z historii i marnie skonał

Ziemi ojczystej to gwiazda jasna
Miłość i godność nie pohańbiona
Biel orła w godle i czerwień krwi…
Jedna, jedyna… biało czerwona
Ta uskrzydlona, co w sercu lśni


Zapceń ……………………………………………… 11 listopada '14

Poem versions

 
COMMENTS


My rating

My rating:  
14.11.2014,  jacek v

Sam Pan widzi

jak wielu ten temat ludzi interesuje...
Nie do końca się z Panem zgadzam, szczególnie w dwóch ostatnich zwrotkach,(Pozwolę sobie odesłac Pana do mojego WIERSZA UNIJNEGO) ale trzeba ten temat poruszać. Usłyszałam już 2x twierdzenie z poważnych ust, że pokolenie urodzone po wojnie jest stracone, a pokolenie urodzone po okrągłym stole garnie się, ale jest odrzucane jak parszywy kot.
Pozdrawiam
14.11.2014,  Beatrix

My rating

My rating:  
14.11.2014,  Beatrix

jaka szkoda,

że dzisiaj coraz mniej tych serc, w których...lśni.
My rating: