Mój dom był dojrzewalnią | version: 1.02.2014 13:26

Starzeje się, bo więcej zauważam,
choć obowiązków nadal bez liku.
Wychodząc z domu przystaję chwilę.
Popatrzę na dom, ogród,
jak gdybym ostatni raz miała widzieć.
Za furtką biorę głębszy wdech.
Mam wówczas wrażenie,
że płuca większą pojemność mają,
bo ciało przygotowane do lotu w nowy dzień.
Skrzydła rozpościeram,
choćbym miała dokonać czegoś nowego.

Natomiast powracając,
po całym dniu
już stojąc przy garderobie
znów się rozglądam, a właściwie przyglądam.
Przedmiotom, które znam. W detalach na pamięć,
meblom, kwiatom na parapecie
i zdejmując płaszcz mówię do siebie
kocham to miejsce...

Chyba to samo czuje kanarek
w klatce z otwartymi drzwiczkami.