Królowa śniegu | version: 21.12.2013 15:57

Sobota, spoglądam przez okno myjąc go.
Zima nie zima, ani śniegu, zimno, słonko ślepi.....
Tak w zasadzie po co je myję i tak wracam późno. Za parę dni Święta. Nie czuję tego.
I tak jestem sama. W lodówce prawie pusto, więcej pręcików z metalowych półek niż jedzenia.
Na koncie też pusto. Gorzej niż pusto, bo debet. Choinka gdzieś na strychu,
nie wiem czy warto szukać.
Obrus, jedyny świąteczny, ale na duży stół.
I tak musiałabym go odświeżyć.
Nigdy bym nie przypuszczała, że będzie mi potrzebny mikrusik na jedna osobę.
A nie wytnę z niego kawałka, bo szyć nie potrafię. Zdążyłam zapomnieć jak to się robi.
Pudełko z ozdobami świątecznymi nienaruszone. Dołożyłam do niego album ze zdjęciami.
Jest w nim całe moje życie ...położę na nim opłatek....
Kupię tylko baterie do pilota, by mi telewizor nie padł.
Czasem puszczają dobre ckliwe kawałki...
powzruszam się cudzesami, bo

moje serce zamarzło, łzy zanikły, a wiara nie uczyniła cudu. I nie dowierzam,
że moja krew ma jeszcze czerwony kolor.

Biblii już nie otwieram,
za to uwielbiam bajkę Collodiego "Pinokio"
i baśnie Andersena, a szczególnie tę o Królowej Śniegu...