Agonia ( ku pamięci E.Stachury) | version: 9.10.2013 10:37

5.0/5 | 10


Płynie głos na wietrze
jak biała lokomotywa
Krzyczy woła
cicho szepcze
wzywa cię i porywa;

nadchodzi taki moment
i przychodzia
taka chwila
gdy zamykasz swoje oczy
głos cię wciąga,nie ma wyjścia

oddech słabnie
zwalnia serce
krew już w żyłach nie porywa
znów przychodzi taki moment;
a z nim ta ostatnia chwila

zamykają się twe oczy
krew powoli już zastyga
i ten płynny glos na wietrze
wciąż wzywa Cię i porywa

stygnie cialo
słabnie serce
i odchodzisz,
Bóg Cię wzywa


Ku Pamięci Edwarda Stachury.

Poem versions

 
COMMENTS


My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
10.10.2013,  ParaNormal

@

SDM,ZARAZILO MNIE STACHURĄ I TAK POZOSTALO AŻ DO DZIS,NIE BACZAC NA WIEK,GDYŻ DOŁĄCZYLI DO NICH INNI POECI,LECZ STACHURA TO PRZODOWNIK,NAWET PRZED LEŚMIANEM ,POZDRAWIAM
AGATA

Moja ocena

każdy z Nas jest apaszka, szamotana wiatrem
każdemu cudne manowce
pozdrawiam
My rating:  

My rating

My rating:  
09.10.2013,  kate

My rating

My rating:  
09.10.2013,  Janina Dudek

My rating

My rating:  

@

O.K.

My rating

My rating:  
09.10.2013,  mroźny

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
09.10.2013,  A.L.