Zwyczajna | version: 5.04.2015 21:12

U nas na wsi Wielkanoc, chociaż i dziś podobnie się ją pisze
nie była tłustym stołem, twarzą z przyszywanych życzeń,
nie była też kościołem, w którym strojni, pachnący,
chcieliśmy urwać Bogu, bezczelnie niechcący.

Ona była dla nas.
Stołem nakrytym choćby tylko kwiecistą ceratą,
na którym jedna miska i Bóg zapłać za to.

Ona była z nami.
Szczęśliwa, gdy tym razem nikogo nie brakło,
a jeżeli ktoś przybył, wystarczyło zdanie:
Niech wam się zawsze darzy
i odpowiedź na nie:
Pobłogosław Panie.