Po co...

Po co nam to było...
Ten świat bezduszny...zimny.
Elektrownie mordercze,
zabójcze maszyny.
Ten wir nie gwarantujący niczego...
Budowle giganty-w czym ich geniusz...
w tym że jednym porywem natury
grzebie naraz tysiące dusz?
Nie bierze na siebie
ten"rozwój"też winy
za lęk i niepokój,nowe choroby,
za rozrzucone po świecie rodziny.
Przed oczyma rozwoju owoce...
W ludziach coraz większy strach...
a w sercu...?
Domek mały,co miał spadzisty dach,
ciepłym chlebem pachnący
i łubinem z bukietu
zebranego na łące.
Przed domkiem,
wierzba gałązkami ziemi dotyka,
mostek na którym przystanąć miło
by posłuchać kojącego
szumu strumyka...
Do rodziny specer przez las...
a ptaków śpiew ten spacer umilało...
Zamieniliśmy to wszystko na...???
Czy wszystkim się to opłacało?
Są do tej pory tacy
którym nie dane się cieszyć
choć zgarbieli od ciężkiej pracy.
Zyskaliśmy...bezsprzecznie,
prawda że"potrzeba rodzi rozwój"
tylko czy jest jeszcze bezpiecznie?
...jak wtedy,wsród łąk i lasów...
Przeżyli byśmy bez większości
tych cudów techniki,rarytasów.
Teraz czekamy drżąc o jutro...
Jakich jeszcze doczekamy czasów?