D.
Rzekł kiedyś buk do sekwoi:
"Co zrobić, bym wzrost swój podwoił?;
Bym urósł chociażby o dwie korony,
by Bartek mi składał pokłony.
Albo bym został najgrubszym drzewem na Ziemi,
którą oplótłbym siecią korzeni."
Na to sewoja rzekła do buka:
"Nie w naszej wielkości drzemie nauka.
Bo żadna wielkość nie drzemie w masie,
nie ważne ilu Cię ludzi obejmie w pasie.
Na wielkie rzeczy i dobro składają się małe istnienia,
to one potężną są siłą tworzenia;
To one najwięcej owoców wydają;
Choć małe i skromne - wielkimi się stają."
/kiedyś tam.../
"Co zrobić, bym wzrost swój podwoił?;
Bym urósł chociażby o dwie korony,
by Bartek mi składał pokłony.
Albo bym został najgrubszym drzewem na Ziemi,
którą oplótłbym siecią korzeni."
Na to sewoja rzekła do buka:
"Nie w naszej wielkości drzemie nauka.
Bo żadna wielkość nie drzemie w masie,
nie ważne ilu Cię ludzi obejmie w pasie.
Na wielkie rzeczy i dobro składają się małe istnienia,
to one potężną są siłą tworzenia;
To one najwięcej owoców wydają;
Choć małe i skromne - wielkimi się stają."
/kiedyś tam.../
Meine Bewertung
Meine Bewertung
Meine Bewertung
Meine Bewertung
Moja ocena
Klasycznie!napisany-Brawooo!Meine Bewertung
Meine Bewertung
Meine Bewertung
Meine Bewertung