DALEKO… JESZCZE DALEKO

DALEKO… JESZCZE DALEKO

Gdzieś w czasoprzestrzeni
gdzie kończy się zasięg oczu
widzialnej rzeczywistości
są takie krainy
tętniących w sercach miłości
znane tylko z wiosennych snów
gdzie się bywa w zaświatach
poetów żyjących w woalu
przez chwilę w wieczności
pod powłokami nieważkimi
na kwietnym posłaniu
bo tam rozkosz i spokój
ty i ja
i daleko… jeszcze daleko
nieczytelne epitafium

⊰Ҝற$⊱……………………………………………… Ponary u Narie, 2 kwietnia '19