Zwyczajny wiersz sierpniowy

Słońce wznoszone
Na ramionach drzew
Bezwstydną czerwienią
Patrzy w nasze twarze

Zwrócone z nadzieją
W pół przymkniętych oczach
Do kuli ognia
Co przeszywa duszę

Sierpniowe promienie
Błyszczące przez liści
Zieloną pamięć
O minionej wiośnie

Strzelają nostalgii
Ulotną myślą
Iskrą wspomnienia
W szarość niepamięci