Οι ελπίδες μου φυλακίστηκαν στο βλέμμα σου

Το φως της μετασχηματισμένης σου έκφρασης
άπληστα σαλεύει το ρόδο της προσμονής μου
αγγίζει κάθε νότα της ψυχωτικής κιθάρας μου
και την μαγνητίζει τρυφερά χαϊδεύοντας την εσοχή
της κερκίδας που μάταια αδημονεί να κραυγάσει
για την συνύπαρξη του βέλους σου με το σπαθί μου.

Όχι δεν θα σου πω ακόμα το γιατί.. Μου λείπεις
σαν την πρώτη αυγή και με λυπείς σαν τελευταίο
ταγκό..

Η έσχατη αγκαλιά του χτες έγινε η φορεσιά μου σήμερα
λυγίζοντας κάθε εκπνοή στο αυτί σου με ένα φιλί, αντάλλαγμα
για όλα εκείνα που δεν πήρες ποτέ από μένα..

Ακόμα δεν με κατάλαβες αλλά σίγουρα θα το νιωσες
πως στην τελική εκκίνηση θα παραβγούμε όλοι
κ εγώ δίπλα σου δίπλα ο ένας στον άλλο
αντίπαλοι στο λόγο χορεύοντας
για τον νάρκισσο του πλήθους ..Ακόμα κ έτσι αγκαλιασμένοι
για το φινάλε μιας μοιραίας μάχης που δεν δώσαμε ακόμα
θα σε φιλήσω και θα σου πω όσα δεν πρόλαβα ως τώρα..

Άξιζε τελικά η προσμονή; Το ταξίδι σου που αποσκοπούσε;
Σε ένωση απλή, θέση και αντίθεση και ίσως αποσύνθεση
όχι απλά σαρκική αλλά εκείνη την τέλεια ιδεαλιστική νευρωτική έλξη
που παράγουν οι ανιδιοτελείς και εύθραυστες κόγχες των ματιών σου
καθώς ενώνονται με την μοιραία
ηδονή του εγκεφάλου μου..

Δεν με βλέπεις όμως σήμερα κ εγώ δεν σε γνωρίζω πια
αλλά το νέφος έγινε σπινθήρας που κοιμίζω αργά
στις ματοστολισμένες εκκωφαντικές νύχτες
του χειμώνα..

Είναι νωρίς για όνειρα κ αργά να σου φανερωθώ.
Η κόμη μου πλέον έγινε σειρήνα για εσμό
η λάμψη που μου έδωσες φαρμάκι γιατρικό
σε θάλασσα απέραντη μαζί με τον πνιγμό..

Νικήσαμε ;Ποιος ξέρει.. Εσύ νομίζεις πως καλώς επράξαμε
αλλά εγώ θα σου πω ότι μετάνιωσα όχι για όλους μα για κείνους
τους σαρκοβόρους είλωτες της Κόλασης του κέρδους τους.

Αλλά η ιερή μοναξιά μας αιώνια θα θίγεται από την βέβηλη
παρουσία του δαίμονα της ασχήμιας ..Ξέρω πια
πως μόνο ένας τρόπος υπάρχει.. Να τους δείξουμε
τον δρόμο, Ναι να τους μεταμορφώσουμε χαρίζοντάς
τους ειρήνη μ αντίτιμο να αποκτήσουν όλα όσα εμείς
για χρόνια αγωνιστήκαμε.. Για αρχή το δώρο σου σε μένα..
Ένα τετράδιο με τις σκέψεις σου, κειμήλιο ανεκτίμητο
με λίγα αποκόμματα από διψασμένη μπύρα..

Έτσι θα χτίσουμε το μέλλον μας.. Μαζί εμείς και όλοι τους
να άδουμε κομμάτια των στίχων τους..
Των στίχων μας και να γνωρίζεις ότι δεν φοβάμαι πια..
Σ αγαπώ και πριν προλάβεις να έρθεις θα φτάσω εγώ σε
Σένα.. Έληξαν όλα..